Je hebt er vast al genoeg over gehoord. PSD2 is een afkorting waarbij je veel Europa, Fintech, data, GDPR, API en ander jargon mee in verbinding hoort staan. En of je het nou leuk vindt of niet: jij mag straks aan bedrijven een machtiging geven om je banktransacties in te zien. Het is geen verplichting natuurlijk. Die machtiging maakt het mogelijk dat meer en meer kunstmatige intelligentie uit jouw transactiedata patronen halen die bijvoorbeeld bezuinigingen mogelijk maken (bankkosten op je rekening bij bank X zijn veel lager dan die bij bank Y voor je andere rekening; moet je niet overwegen alles bij bank X onder te brengen?), of advies geeft overschotten van deze maand op zij te zetten omdat je inkomsten en uitgaven van de komende maand naar verwachting ook een overschot geven gelet op je geldgedrag van de afgelopen tijd. De toepassingen zullen ons doen duizelen; innovatie in overvloed! Dus gaat het verzoeken regenen om je data te delen. Beschermd natuurlijk, en onder de meest strikte voorwaarden om niets te delen met derden dat jij niet wilt. Soms zit er tussen dat moderne “belletje trekken” iets heel handigs dus op zich is dit een prima vooruitzicht.
Maar het hoeft niet altijd je bank of een met die bank verbonden partij te zijn die komt vragen of je transactiegegevens gebruikt mogen worden. Er zijn ook andere transactiegegevens bij iedere partij bij wie je een klantenkaart hebt. Dus bijvoorbeeld ook je supermarkt. Als je nou ook je pensioengegevens even laat koppelen, je gegevens bij de belastingdienst laat ontsluiten net als die bij je bank begin je al een behoorlijk beeld te krijgen van je financiële leven. Dus waarom haal je geen financieel plan bij de super? Lekker begrijpelijk standaardrapportje, top 5 acties om meteen in gang te zetten. Ik zie het helemaal voor me. Ongetwijfeld een stuk goedkoper dan het maatwerk dat een financiële planner doet.
Los van de privacyaspecten, los van nog onbekende soliditeit van sommige van die nieuwe spelers, los van je nieuwe afhankelijkheid van de partij die je nu die welbekende ene vinger geeft, geeft het dan een goed gevoel als jouw financiële toekomst wordt aangestuurd door een door een algoritme bepaald sjabloon?
Of ga je liever langs bij iemand die er voor geleerd heeft, aandacht heeft voor context en je doelen en motieven als mens op waarde schat?